Ziele wrotyczu (tanacetum vulgare l) to roślina znana ze swoich intensywnych żółtych koszyczków, które rozświetlają pola i łąki w cieplejszych miesiącach, od lipca do września. Jego działanie jest tak bogate i różnorodne głównie dzięki zawartości składników aktywnych w częściach nadziemnych – szczególnie w liściach i kwiatostanach.
Olejek eteryczny wrotycza, bogaty w tujon i kamforę, wykazuje silne właściwości antyseptyczne i przeciwzapalne. Tujon, choć skuteczny, musi być stosowany z uwagą, ponieważ w wysokich stężeniach może być toksyczny. Kamfora natomiast, znana ze swojego charakterystycznego aromatu, bywa wykorzystywana w leczeniu problemów skórnych oraz jako środek łagodzący bóle reumatyczne.
Flawonoidy, będące silnymi przeciwutleniaczami, przyczyniają się do neutralizacji wolnych rodników w organizmie, wspierając ogólną odporność i pomagając w ochronie przed chorobami serca. Steroidy roślinne, czyli fitosterole, mają działanie zbliżone do c holesterolu występującego w ludzkim ciele – mogą pomóc w jego regulacji, zmniejszając wchłanianie złego cholesterolu LDL.
Laktony seskwiterpenowe, które nadają wrotyczowi charakterystyczny, nieco gorzki smak, są składnikami wykazującymi działanie przeciwpasożytnicze, a także mogą przyczyniać się do poprawy trawienia.
Dzięki tej kombinacji składników, wrotycz jest cenną rośliną w fitoterapii. Wykorzystywany jest nie tylko w medycynie ludowej, ale także w homeopatii i ziołolecznictwie, jako składnik wspomagający leczenie dolegliwości żołądkowych, wątrobowych, a nawet jako naturalny repelent przeciwko owadom. Należy jednak pamiętać o rozważnym stosowaniu, ponieważ działanie wrotyczu z uwagi na niektóre z jego składników może być szkodliwe przy nadmiernej konsumpcji.
Wrotycz znajduje zastosowanie jako środek przeciwpasożytniczy, wiatropędny, przeciwskurczowy i zwiększający wydzielanie soków trawiennych. Dzięki charakterystycznemu zapachowi wykorzystywany bywa także jako naturalny środek do odstraszania owadów, w tym mrówek, much, komarów, meszek, kleszczy, moli czy mszyc. Dawniej był czasem zalecany w leczeniu stanów depresyjnych.
Ze względu na zawartość tujonu, wrotycz należy stosować ostrożnie i z umiarem. Zakazany jest dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, ze względu na przedostawanie się jego składników do mleka matki. Doustnie wrotycz można spożywać jako napar, nalewkę lub odwar. Do ich przygotowania można użyć świeżych lub suszonych ziół. W tym celu zbierane są koszyczki wrotyczu, które następnie układa się w cienistym i przewiewnym miejscu. Podobnie suszy się liście. Do użytku nadają się również sproszkowane kwiaty. W sklepach zielarskich i aptekach dostępny jest olejek z wrotyczu, a także płyn na bazie alkoholu. Oba preparaty przeznaczone są do stosowania zewnętrznego.
Wrotycz stosować można jako napar lub herbatkę. Do jej przygotowania należy użyć suszonych lub świeżych ziół. Do stworzenia naparu wystarczą 3 łyżki rośliny, które zalać należy 2 szklankami wrzącej wody, a następnie odstawić mieszankę na 30 minut pod przykryciem. Po zaparzeniu i odcedzeniu mikstura nadaje się do użycia. Najlepiej pić ją 2-3 razy dziennie po 1 szklance. Przed zastosowaniem takiej herbatki warto zasięgnąć opinii lekarza, który doradzi, czy jest to bezpieczne. Napar wykorzystać można również jako środek odstraszający komary, meszki i kleszcze. Wystarczy posmarować nim skórę przed wyjściem z domu. Wrotycz znajdzie zastosowanie również jako środek do usuwania wszy. Należy zwilżyć nim włosy i pozostawić pod przykryciem na 2-3 godziny. Naparu użyć można też przeciw świerzbowi.
Z wrotyczu można również zrobić nalewkę. Potrzebna jest szklanka ziela, suszonego bądź świeżego i alkohol w stężeniu od 40 do 70%. Po zalaniu powstanie nalewka, która może być stosowana zewnętrznie. Szczególnie sprawdzi się jako środek rozgrzewający i łagodzący. Wystarczy wmasować ją w wybrane miejsca. Nalewkę stosować można również do robienia okładów. Dobrze sprawdzi się też do przemywania skóry.
Brak komentarzy.